Heling is geen doen, maar toestaan

Soms zeggen mensen bij binnenkomst: 

Ik weet niet hoor, ik vind het allemaal wat zweverig.

En eerlijk? Ik snap dat heel goed. We zijn zo gewend om dingen te begrijpen, meten en controleren, dat het idee van energie of heling al snel iets ongrijpbaars lijkt. Toch merk ik iedere keer weer dat, zodra ik uitleg wat er op energetisch niveau gebeurt, er iets ontspant. Alsof het ineens zin krijgt, alsof het lichaam begrijpt: oh, dus dáárom voel ik me zo.

Want heling is niet iets wat ik 'doe' of wat jij 'doet'. Heling gebeurt. Het is het proces waarin het lichaam, jouw systeem, eindelijk de ruimte krijgt om te herstellen. En dat herstel begint vaak precies op het moment dat jij stopt met vechten, analyseren of willen snappen wat er mis is.

De start van heling: energie die weer gaat stromen

Alles in en om ons heen bestaat uit energie. Wanneer we iets meemaken dat te groot is om te dragen, verdriet, angst, pijn, schaamte, dan sluit een deel van ons systeem zich als het ware af. De energie die daar hoort te stromen, wordt dan vastgezet. Niet omdat je iets verkeerd hebt gedaan, maar omdat je lichaam op dat moment dacht: Zo bescherm ik jou!

Tijdens een Reiki-sessie of een ander energetisch moment van heling wordt die vastgezette energie weer zachtjes aangeraakt. Niet opdringerig, niet geforceerd, gewoon met aandacht en zachtheid. En dan kan het lichaam zelf bepalen: wat mag los, wat mag bewegen, wat mag eindelijk gevoeld worden?

Het is een beetje alsof je een bevroren rivier langzaam ontdooit. Eerst kraakt het wat, soms voel je weerstand of kou, maar op een gegeven moment komt er beweging. En die beweging, dat is heling.

Emoties die naar boven komen

Wat mensen vaak niet verwachten, is dat heling niet altijd 'licht en liefde' voelt.
Soms voel je juist onrust, verdriet of zelfs boosheid. En dat is precies goed.

Emoties zijn niets anders dan energie in beweging. Wanneer ze lang vastzaten, willen ze er soms met kracht uit. Dat kan zich uiten in tranen, rillingen, gapen, tintelingen of zelfs plotselinge vermoeidheid. Het lichaam is bezig iets ouds op te ruimen. Niet mentaal, maar energetisch.

Ik zeg vaak tegen cliënten: Laat het maar gebeuren. Je hoeft niet te weten wát er loskomt. Vertrouw erop dat jouw systeem precies weet wat het doet. En dat is echt zo.
Waar je hoofd het wil begrijpen, weet je lichaam het allang.

Heling werkt in lagen

Ik vergelijk heling vaak met het afpellen van een ui. Elke sessie brengt je een laag dieper.
Eerst raak je misschien wat oppervlakkige spanning kwijt, die van alledag.
Daaronder komen de oude stukken: de overtuigingen die je ooit hebt aangenomen (ik moet sterk zijn, ik mag er niet zijn), of de pijn die je al zolang draagt dat je bijna bent vergeten dat die van jou is.

Wanneer je deze lagen loslaat, kom je steeds dichter bij je kern. Bij dat stille, onverwoestbare deel van jou dat nooit ziek, beschadigd of gebroken is geweest.
Dat stuk dat altijd weet: ik ben oké, precies zoals ik ben.

Je hoeft niet te praten om te helen

Soms komen mensen bij me met een verleden dat zwaar is — zoals seksueel misbruik of langdurige stress. Ze zeggen dan: ik wil er niet over praten.
En dat hoeft ook helemaal niet.

Want heling gebeurt niet omdat we het verhaal opnieuw vertellen.
Het gebeurt omdat de energie van het verhaal verandert.
Waar eerst spanning zat, mag ontspanning komen.
Waar ooit angst zat, mag veiligheid landen.
Dat is precies waar ik tijdens een sessie naar kijk:
niet naar de woorden, maar naar de energie die eronder ligt.

Het lichaam vertelt zijn eigen verhaal, en dat is vaak veel eerlijker dan ons hoofd.

De stilte na de sessie

Na afloop van een sessie zeggen veel mensen:
Ik voel me lichter, maar ook een beetje wiebelig.
Dat klopt. Je systeem heeft net iets ouds losgelaten.
Het is alsof je energetisch een schoonmaak hebt gehad, en nu nog even moet wennen aan de frisse lucht.

Daarom is het belangrijk om na een sessie goed te drinken, rust te nemen, te wandelen of even niets te moeten.
Je lichaam is bezig met herkalibreren, letterlijk: het zoekt zijn nieuwe balans.

Soms voel je je meteen opgelucht. Soms komen er dagen daarna nog emoties voorbij.
Alles mag. Want heling gaat niet in rechte lijnen. Het is een dans tussen loslaten en ontvangen.

Van overleven naar leven

Wat ik steeds weer zie bij mensen, is dat ze vanuit overleving hebben geleefd.
Altijd maar dóór, sterk zijn, niet zeuren. Tot het lichaam zegt: nu even niet meer.

Op dat moment komt er ruimte om te voelen wat er al die tijd onder lag. En dát is precies waar heling begint: niet in de actie, maar in de overgave. In het toestaan van alles wat zich aandient. In het toelaten van zachtheid.

Want hoe langer we in de overlevingsmodus blijven, hoe minder we contact hebben met onze levensenergie. En juist die energie, die zachte, stromende kracht, is wat heling uiteindelijk brengt: meer rust, meer verbinding, meer jezelf.

De rol van bewustzijn

Bewustwording is een essentieel onderdeel van heling.
Niet omdat je alles moet analyseren, maar omdat je leert zien wat er gebeurt.
Wanneer je voelt dat je bijvoorbeeld spanning vasthoudt in je buik of borst, en daar met liefdevolle aandacht bij blijft, verandert er iets. Je gaat van verkramping naar vertrouwen.
Van willen begrijpen naar gewoon zijn.

In mijn praktijk werk ik vaak met chakra's als energetische ingang. Niet omdat het 'spiritueel moet klinken', maar omdat die energiepunten precies laten zien waar de balans verstoord is. Bijvoorbeeld:

De Basischakra: wanneer er angst of onveiligheid is.

De Sacraalchakra: bij thema's van seksualiteit, creativiteit of verbinding.

De Hartchakra: bij verdriet of afgeslotenheid.

Door die chakra's weer in beweging te brengen, herstelt de natuurlijke stroom tussen lichaam en ziel. Dat is geen magie, dat is biologie en energie tegelijk. Want zodra het lichaam ontspant, daalt het stresshormoon, komt er meer zuurstof vrij, en kan het zenuwstelsel herstellen. Zó concreet werkt energie dus in je systeem.

Heling vraagt tijd, maar geen moeite

Wat veel mensen fijn vinden om te horen:
Je hoeft niets te kunnen of doen om te helen.
Je hoeft alleen maar aanwezig te zijn. 

Je lichaam weet de weg naar herstel. Wat het vaak nodig heeft, is toestemming.
Toestemming om te voelen.
Toestemming om los te laten.
Toestemming om zachter te worden.

Dat is de paradox van heling: het vraagt niet om actie, maar om overgave.
En in die overgave ligt juist je kracht.

Een nieuw evenwicht

Na een reeks sessies hoor ik vaak dingen als:
Ik voel me rustiger, maar ook steviger.
Of: Ik weet niet precies wat er is gebeurd, maar het voelt alsof er ruimte is gekomen.

Dat is wat er gebeurt als je energie weer stroomt.
Je bent niet langer bezig om te overleven, maar om te leven.
Je voelt meer verbinding met jezelf, met anderen, met het leven zelf.
En dat is misschien wel de mooiste vorm van heling die er is.

Heling is geen doen, maar toestaan.
Het is het herontdekken van wat altijd al in jou aanwezig was, jouw natuurlijke staat van balans, rust en liefde. Alles wat je nodig hebt, zit er al. Het mag alleen weer gaan stromen.

Liefs, Andrea