Wat Reiki voor mij heeft betekend – een pad dat ik nooit zag aankomen

Wanneer ik terugkijk op mijn leven, kan ik maar één ding zeggen: Reiki heeft me nooit gezocht, ik heb Reiki gevonden. Of misschien… was het andersom. Misschien heeft Reiki mij al die jaren voorzichtig in de gaten gehouden, wachtend tot ik eindelijk klaar was om te luisteren.

En dat luisteren, dat heb ik lang niet gedaan.

Van weerstand naar verwondering

Ik ben niet iemand die zomaar in iets gelooft. Integendeel. Ik heb altijd een gezonde dosis scepticis gehad. Wanneer iemand jaren geleden tegen mij had gezegd dat ik ooit Reiki-therapeut zou worden, had ik waarschijnlijk heel hard gelachen. En toch was er altijd iets. Een soort fluistering. Een gevoel dat ik meer oppikte dan anderen. Dat ik dingen voelde die niet van mij waren.

Ik wist alleen niet wat ik ermee moest.

En heel eerlijk? Ik wilde er vaak ook niets mee. Want wanneer je je hele leven al overprikkeld bent, als je alles oppikt, emoties, spanningen, verdriet, onrust, dan ga je vanzelf geloven dat er "iets mis" met je is. Dat jij te gevoelig bent. Dat jij te veel voelt.

Pas veel later kwam het inzicht dat misschien juist die gevoeligheid mijn kracht was.

Het besef: dit is nooit van mij geweest

Een van de grootste openbaringen in mijn leven is dat ik ontdekte dat bijna niets van wat ik voelde, ooit van mij was. Het ging om energie van anderen. Volle rugzakken, oude pijn, trauma's, spanningen, geheimen zelfs. Ik voelde ze allemaal.

En jarenlang dacht ik dat dit gewoon was hoe ik was.

Tot Reiki op mijn pad kwam. Niet in één klap, niet in een aardbeving, maar in een klein, zacht moment. Een moment waarin mijn lijf eindelijk mocht ontspannen, waarin ik voelde dat ik gedragen werd. Alsof iemand zei: Je hoeft dit allemaal niet alleen te dragen.

Reiki gaf mij mijn lichaam terug

Ik heb meer dan twintig jaar geleefd met fibromyalgie, CVS en PTSS. Ik ken pijn, uitputting en overleven als geen ander. Maar toen mijn systeem eindelijk begon te herstellen, door een holistische aanpak, door luisteren, door rust, door voeding, door grenzen, gebeurde er iets bijzonders.

Reiki hielp me thuiskomen in mijn eigen lichaam. Het bracht me terug van overleven naar leven.

Het gaf me een manier om die enorme gevoeligheid niet langer te zien als last, maar als kompas.

En het belangrijkste: ik leerde eindelijk voelen wat van mij was, en wat niet.

Van heling naar doorgeven

Dat ik nu andere mensen mag helpen op dit pad van bewustzijn… dat raakt me elke dag opnieuw. Want ik weet hoe het voelt om te zoeken. Om te twijfelen. Om vast te zitten in je lijf, in je hoofd, in patronen. Om het gevoel te hebben dat je jezelf ergens onderweg kwijtgeraakt bent.

En ik weet ook hoe bijzonder het is als iemand jou vertrouwt met hun energie. Met hun pijn. Met hun hoop.

Ik voel me zó dankbaar dat ik anderen nu mag begeleiden. Dat mensen bij mij binnenstappen met spanning, onrust of verdriet, en weggaan met meer zachtheid, meer licht, meer ruimte in hun systeem. Dat ik mee mag kijken in hun proces. Mee mag voelen met wat loskomt. Mee mag openen wat vastzat.

Ik zie het als een eer. Een voorrecht. En nog steeds, iedere sessie opnieuw, een wonder.

Reiki heeft mijn leven veranderd

Niet omdat het iets zweverigs is. Niet omdat het magisch klinkt. Maar omdat het me heeft geleerd om te vertrouwen. Te zakken. Te luisteren. Te worden wie ik altijd diep vanbinnen al was.

Een vrouw met een groot hart, een groot weten, en een groot vermogen om anderen aan te raken, niet met woorden, maar met energie.

En ik weet nu: dit pad is precies waar ik hoor te zijn.

Ik ben dankbaar. Voor alles wat ik heb meegemaakt. Voor alles wat ik heb gevoeld. Voor alles wat ik heb mogen leren. Maar vooral… voor elke ziel die op mijn pad komt en die ik met Reiki mag begeleiden.

Want helpen anderen thuiskomen, is uiteindelijk ook thuiskomen bij mezelf.